Na marginesie
wpisu
Ezekiela o rzekomej antyelitarności prawicy, jak zwykle pojawiają się fałszywe lewackie stereotypy wobec konserwatyzmu.
Konserwatyzm to rzekomo absolutna zachowawczość. Oczywiście to nie jest prawda. Konserwatyzm to ostrożność we wprowadzaniu zmian (społecznych) - to postawa ewolucyjna, przeciwnko lewackiej - rewolucyjnej.
Konserwatyzm to najzwyklejszy rozsądek we wprowadzaniu nowinek, wynikający z obiektywnej zasady, iż zastane ma tę dokładnie zaletę, iż jest znane i przewidywalne.
Konserwatyzm to nie jest zmianofobia, jak to kłamliwie wciskają lewacy, a ostrożność. Odważni chcący zmian i przekonani o ich słuszności i dobroczynności powinni najpierw przetestować je i ich konsekwencje na sobie, a jeśli okażą się one korzystne, to oczywiście samorzutnie owe zmiany rozprzestrzenią się w społeczeństwie.
Najpikantniejsze jest, iż lewacy wykazują się tu astronomiczną niekonsekwencją, bo w mnóstwie innych dziedzin nie mają problemu z uznanien zasadności takiej ostrożności, a wręcz jest ona ich znakiem rozpoznawczym.
Lewak nie ma oporów, a wręcz uważa za konieczne, długotrwałe testowanie np. leków, czy innych substancji, które mają wejść do publicznego użytku. Nowy lek, nowy nawóz, nowoodkryty specyfik na porost włosów musi wedle lewaka przejść długotrwałe testy jego skuteczności i nieszkodliwości, zanim byle Kowalski będzie go mógł sobie zaaplikować.
Ta wcale uzasadniona ostrożność zupełnie pryska u lewaka, gdy chodzi o zmiany zachowań społecznych - tutaj hulaj dusza, żadne badania, testy, rozpoznawanie szkodliwości nie są potrzebne, a wręcz są odbierane jako godna pogardy zachowawczość.
